بیماری لایم در کودک و علائم آن

بیماری لایم در کودک

بیماری لایم در کودک ، به نام شهر کانکتیکات نامگذاری شده است،
زیرا این بیماری برای اولین بار در سال ۱۹۷۵ در آنجا مورد شناسایی قرار گرفته است.
این بیماری نوعی عفونت است
که در صورت گزیده شدن نوزادتان توسط کنه­ ی حامل باکتری خاصی (باکتری بورلیا) ایجاد می­ شود.
در واقع، در اکثر نواحی یک کشور، تنها ۱ تا ۲ درصد از کنه­ ها آلوده به باکتری بورلیا هستند
و حتی اگر کنه آلوده کودکتان را نیش بزند، او به این بیماری مبتلا نمی­شود،
مگر اینکه کنه برای مدت زمان قابل توجهی در پوست وی باقی بماند (۱۲ الی ۴۸ ساعت).

بیماری لایم در کودک بیماری واگیرداری نیست.
در صورت عدم درمان، این بیماری می ­تواند به بیماری جدی­ تبدیل شود،
اما با این حال اقداماتی برای پیشگیری از آن وجود دارند.
همچنین بیماری لایم به محض شناسایی پاسخ خوبی به درمان می ­دهد.

بیماری لایم در کودک

علائم این بیماری چیست؟

پزشکان به دلیل شباهت بیماری لایم با سایر بیماری ­ها،
این بیماری را ”مقلّد بزرگ ” لقب داده ­اند.
که همین امر تشخیص بیماری لایم از سایر بیماری ­ها را دشوار می­ سازد.
علائم اولیه بیماری گاهی اوقات شامل بثورات پوستی بارز می ­باشند.
این بثورات پوستی ممکن است به شکل خال های قرمز رنگ بوده
و یا به شکل نقاط قرمز رنگ بیضی شکل یا گردی باشند
که توسط پوست روشنی احاطه شده
و پس از آن نیز حلقه­ ای از لکه های سرخ در اطراف آنها وجود داشته باشد
( این بثورات ممکن است بر روی پوست تیره مشابه نوعی کوفتگی و کبودی به نظر برسند ).

این التهابات ممکن است درابتدا درکسری از یک وجب ( اینچ )  شروع شده
و تدریجاً به قطر ۶ یا حتی ۱۲ وجب افزایش یابند.
این بثورات پوستی دردناک یا خارش دار نیستند،
ولی ممکن است موقع لمس، گرم به نظر رسیده و به مدت سه تا پنج هفته نیز دوام یابند.
معمولاً بثورات پوستی سه روز تا یک ماه پس از نیش کنه ظاهر می­ شوند.

چه زمانی باید با پزشک تماس بگیرم؟

اگر نوزادتان علائمی از بیماری لایم و یا بثورات پوستی مشکوکی دارد،
بلافاصله با پزشک فرزندتان تماس بگیرید.

همچنین در صورتی که شما متوجه وجود کنه­ ای شدید که به پوست نوزادتان چسبیده
و در حال مکیدن خون وی می ­باشد،
موضوع را حتماً با پزشک فرزندتان در میان بگذارید
زیرا این امر بدان معنا است که این کنه برای مدتی بر روی بدن نوزادتان بوده است.
البته اگر شما کنه­ ای را در حال خزیدن بر روی بدن نوزادتان یافتید،
جایی برای نگران وجود ندارد، اما اگر کنه­­ ای را متصل و چسبیده به پوست نوزادتان یافتید،
باید در اسرع وقت نسبت به حذف و برداشتن آن اقدام نمایید.

بیماری لایم چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر کودک شما دارای بثورات پوستی بارزی باشد،
احتمالاً پزشک صرفاً از روی همین التهابات پوستی قادر به تشخیص خواهد بود.
اما اگر نوزاد شما بدون داشتن بثورات پوستی، دچار سایر علائم اولیه بیماری لایم باشد
و پزشک نیز نسبت به احتمال وجود بیماری لایم مشکوک باشد،
وی ممکن است انجام یک آزمایش خون را ترتیب دهد.

در ابتدا آزمایشی مقدماتی به نام ELISA (سنجش ایمنی متصل به آنزیم)،
خون نوزاد را از لحاظ سطوح بالای پادتن ­های بدن در واکنش به باکتری لایم مورد ارزیابی قرار می ­دهد.
در صورتی که نتیجه این آزمایش مثبت باشد،
پزشک ممکن است آزمایش خون دیگری به نام “وسترن بلات” را  برای تایید نتیجه آزمایش قبلی ترتیب دهد.

بیماری لایم چگونه درمان می شود؟

به محض تشخیص، بیماری لایم در کودک با استفاده از آنتی­ بیوتیک ­های خوراکی یا وریدی ظرف مدت سه تا چهار هفته درمان می­ شود.
همچنین در صورت وجود دردهای مفصلی، پزشک می­ تواند
نوعی داروی ضد التهابی، مانند ایبوپروفن را برای فرزندتان تحویز نماید.

آیا واکسنی برای بیماری لایم وجود دارد؟

قبلاً واکسنی، به نام LYMErix برای این بیماری وجود داشت،
با این حال هرگز استفاده از آن برای کودکان به تایید نرسید.
لذا کارخانه سازنده آن بدلیل وجود اختلاف نظرهایی در مورد ایمنی این واکسن، آن را از بازار بیرون کشید.

آیا راه­ های دیگری برای پیشگیری از بروز این بیماری وجود دارد؟

بله. با فهم راه ­های احتمالی موجود برای ابتلای نوزادتان به این بیماری، شما می­ توانید
گام ­هایی را جهت پیشگیری از آن بردارید.

فصل اصلی برای ابتلا به این بیماری از اردیبهشت ماه تا آبان ماه، با نقاط اوج خرداد، تیر و مرداد می­ باشد،
یعنی زمان­ هایی که انواع ساس و کنه فعال بوده و هنوز بالغ نشده اند
(بنابراین کوچکتر بوده و لذا مشاهده­ ی آنان دشوارتر است).
سعی کنید برای مراقبت از نوزادتان از مناطق پوشیده از درخت، مزارع، و یا سواحل دریا اجتناب نمایید،
زیرا چنین مکان هایی زیستگاه کنه­ ها هستند.

حیوانات خانگی نیز می ­توانند انواع ساس و کنه را به اعضای خانواده انتقال دهند،
بنابراین در صورت نگهداری از حیوانات، بدن آنها را از نظر وجود انواع ساس و کنه به ویژه در اطراف سر و گردنشان مورد بررسی قرار دهید.

همچنین در طی فصول بهار و تابستان، می ­توانید از صابون های ضد کنه برای حیوان خانگی خود استفاده کنید.
از آنجاییکه گزیدگی با کنه اغلب در حیاط ­های منازل رخ می دهد،
شما می ­توانید محوطه­ ای عاری از هر گونه کنه در اطراف خانه­ تان ایجاد کنید.
کنه­ ها نمی­ توانند بپرند یا پرواز کنند، بنابراین وجود درختان مشکلی ایجاد نمی ­کند ،
مگر اینکه شاخه های آنها بسیار کوتاه باشند.

ولی چمن­ های حیاط ­منزلتان را حتماً کوتاه نگه دارید،
و تمامی علف­ های هرز را از بین ببرید. از تجمع چوب و هیزم نیز در حیاط منزلتان اجتناب نمایید،
زیرا چوب و وسایل چوبی موش ­ها را به خود جذب می­ کنند،
که ممکن است همین موش ­ها حامل انواع ساس و کنه باشند (در واقع، کنه ­ها باکتری این بیماری را از بدن موش ­ها دریافت می­ کنند).